به نقل از «طرفداری»

یادداشت روز: معضلی به نام مدیر ورزشی در منچستریونایتد؛ اد وودوارد این کاره نیست

تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۳۲۵۳۷

تغییرات در منچستریونایتد باید از بِیس صورت گیرد. اخراج سرمربی چیزی را حل نکرده و نمی کند. مسئول تمام مشکلات منچستریونایتد مدیریت است. مدیریتی که مدام در حال فرار کردن است. تا انتهای متن با ما همراه باشید.

طرفداری- قطعا اگر هوادار منچستریونایتد باشید، نام اد وودوارد برایتان بسیار آشنا خواهد بود. اگر هوادار منچستریونایتد نیستید هم بدون شک می دانید او در حال حاضر همه کاره منچستریونایتد است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مهم ترین کارهای فردِ اول این روزهای منچستریونایتد ترکاندن بمب های خالی از چاشنی است. مدیری که در زمین مستطیلی و سبزرنگ فوتبال، توانایی زیادی ندارد. اد وودوارد نماینده اصلی خاندان گلیزر است. او است که تمام تصمیمات باشگاه را می گیرد. او است که لوییز فن خال را انتخاب می کند و اخراج می کند. اد وودوارد است که ژوزه مورینیو را بر می گزیند، اما حاضر به ایستادن پای قراردادش با مرد پرتغالی نیست. او است که اوله گونار سولسشر را به عنوان سرمربی منچستریونایتد انتخاب می کند، البته سرمربی موقت تا پایان فصل! ولی به صورت عجیبی در حالی که پیش از این صحبت دیگری در خصوص سِمَت سولسشر در یونایتد می شد، طی خبری رسمی، با مرد نروژی قراردادی ۳ ساله به امضا می رساند. اد وودوارد دیگر مرد پشت پرده شیاطین سرخ نیست، قبل تر او وظیفه اش رسیدگی به اموال باشگاه بود، اکنون او همه کاره منچستریونایتد شده است. دنبال مقصر برای فجایع در تئاتر رویاها نگردید. اد وودوارد تی ان تیِ اولدترافورد است. دیروز ۳ گل از بارسلونا و امروز ۴ گل از اورتون، شاید بعدتر ۵ گل از تیمی دیگر. اد وودوارد فوتبالی نیست.

اد وودوارد چه کسی است؟

او مردی ۴۷ ساله است که تحصیل خود را در دانشگاه بریستول و در رشته فیزیک کرده است. در پی اتفاقاتی او حسابدار می شود و کارمند بانک جی پی مورگان. این مورد در سال ۹۹ میلادی رخ داد. در سال ۲۰۰۵ و به واسطه موفقیتش در امور مالی و مالیاتی، عنوان مشاور و مسئول مالی خاندان گلیزر در منچستریونایتد را به دست آورد. قابل تقدیر است! ورود چنین شخصی به باشگاه قطعاً باعث رشد مالی باشگاه می شد. اینگونه هم شد. با حضور وودوارد درآمد شیاطین از تبلیغات رشدی ۶۰ درصدی کرد. مرد تبلیغات منچستریونایتد اهداف بالاتری در سر داشت. به آنها رسید. او مالک تمام میراث گلیزر در اولدترافورد شد. جیب خاندان آمریکایی در اختیار وودوارد قرار گرفت و هیچ چیزی اندازه آن برایش اهمیت پیدا نکرد. چیزی که آفت منچستریونایتد بوده است همین مورد است. در سال ۲۰۱۲ او رئیس هیئت مدیره باشگاه و معاون اجرایی منچستریونایتد شد. در سال ۲۰۱۳ و پس از بازنشستگی مدیر دیوید گیل، رسماً اد وودوارد همه کاره شیاطین سرخ شد.

شروع کار در منچستریونایتد

در قدم اول جذب مروان فلینی، دستپخت او با همراهی دیویس مویس بود. البته شک و شبهاتی وجود دارد،‌ منچستریونایتد هیچوقت نتوانست خواسته های مویس را تأمین کند، مشخص نیست فلینی چندمین گزینه دیویدِ پیر بود. علاوه بر این وودوارد و تیم همراهی کننده اش هیچ بازیکن دیگری نتوانست برای مویس به خدمت بگیرد. ژانویه شد و با قیمتی گزاف، خوان ماتا از چلسی به منچستریونایتد اضافه شد. اما حضور ماتا هم تاثیر چندان روی نتایج منچستریونایتد نداشت. در حالی که شیاطین سرخ با اخراج سرمربی بیگانه بودند، وودوارد چند هفته مانده به پایان پرمیرلیگ، دیوید مویسی که قراردادی ۶ ساله با باشگاه داشت را اخراج کرد.

رویای وودوارد به نظر یک چیز بود، قرار گرفتن نامش در سر تیتر تمام اخبار. هدایت یونایتد به رایان گیگز سپرده شد. اسطوره منچستریونایتد امید هواداران شد. هواداران می خواستند به گیگز فرصت داده شود تا خود را نشان دهد، حضور او در منچستریونایتد اتفاقی ویژه بود اما وودوارد فرصت را به گیگزِ تازه کار در دنیای مربیگری نداد. چیزی که ۵ سال بعد، او انجام داد! به این مسئله هم می رسیم.

انتخاب بعدی لوییز فن خال بود. منچستریونایتد به یک فلسفه جدید نیاز داشت. کسی که بتواند رویای هواداران را از نو بنویسد. در این میان همچنان اخباری در مورد بازگشت سر الکس فرگوسن به گوش می رسید اما مرد اسکاتلندی دیگر نمی خواست سرمربی گری کند. فلسفه فن خال بازی مالکانه بود. بازی تهاجمی، چیزی که منچستریونایتد سال ها در آن تبحری خاص داشت. در گام اول به نظر یک تئوریسینِ بی نظیر به تیم اضافه شده است اما این پروژه هم با مشکل رو به رو شد.

در سال اول حضور فن خال، آنخل دی ماریا جذب شد و به گران قیمت ترین بازیکنی که وارد لیگ برتر می شود مبدل شد اما پس از چند هفته درخشش، تاریخ انقضای او نیز در اولدترافورد تمام شد. مشکلات بازگشت اما فن خال خوش شانس بود چون سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را گرفت. اهداف فن خال مشخص بود، از روز ابتدایی عنوان کرد. به تارگت اولش رسید. تارگت های او چه بود؟ فصل اول، سهمیه لیگ قهرمانان، فصل دوم قهرمانی لیگ برتر، فصل سوم سه گانه! اهداف بلندی بود اما نه با این سبک مدیریت. خریدهای نقل و انتقالاتی لوییز فن خال فجایعی به بار آورد. او در گام اول حضورش ۳ کاپیتان باشگاه را رد کرد. البته که مشخص نیست دقیقا این خواسته فن خال بود یا شخص اد وودوارد! اورا، ویدیچ و فردیناند هر سه به ترتیب به یوونتوس،‌ اینترمیلان و کویینزپارک رنجرز پیوستند. اصلا منطقی نبود این کار اما فن خال می خواست بازسازی کند. از نو بسازد، تیمش کاپیتان داشت. هم رونی بود هم مرد مورد علاقه او، رابین فن پرسی. گذشت و گذشت، خریدهای نجومی شیاطین سرخ جواب ندادند. خریدهایی که یکی پس از دیگری مشخص شد اصلا برای لیگ برتر انگلیس ساخته نشده اند. بالاخره فن خال روز خوشی را برای منچستری ها ساخت. قهرمانی در اف ای کاپ، شاید او را ماندنی می کرد اما اد وودوارد مثل مدیریتِ صبورِ گذشته نبود. مورینیو در دسترس بود! LVG اخراج شد! به همین سادگی. تئوریسین بزرگ فوتبال هلند با کوله باری از افتخارات خیلی زود توسط وودوارد اخراج شد. معمار جدید منچستریونایتد از دید وودوارد، توسط شخص او حکم اخراجش را گرفت.

در میانه همان فصل، سرمربی بایرن مونیخ که پپ گواردیولا بود، خیلی زود با منچسترسیتی قراردادی امضا کرد. خیلی ها بر این معتقند که پپ پیشنهاد منچستریونایتد را داشت و امضا نکرد اما چنین چیزی درست نیست. وضعیت در اولدترافورد در زمان پیوستن پپ به سیتی نامشخص بود. فن خال هنوز تحت حمایت وودوارد قرار داشت اما چه شد، چه نشد! او را اخراج کردند. پس بی برنامگی اد وودارد باعث شد تا شانس داشتن پپ از دست برود. وودوارد اشتباه کرده بود، در مورد فن خال. اما آیا واقعا اشتباه کرده بود؟ نمی دانیم! فن خال ضررهای مالی شدیدی به منچستریونایتد زد. اخراجش می توانست در میانه فصل صورت بپذیرد، مثل مانوئل پیگرینی، سرمربی منچسترسیتی که با حضور پپ مشخص شد که در پایان فصل تیم را ترک می کند اما اد وودوارد مشخص نبود چه چیزی در سر دارد. خیلی ساده، ناتوان بود و غیرفوتبالی. 

فن خال اخراج شد و در خیل عظیم حواشی و شایعات، ژوزه مورینیو سرمربی منچستریونایتد شد. بوم! آقای خاص سرمربیِ خاص ترین تیم دنیا شد. ترکیب خوبی بود اما فقط به لحاظ کنار هم قرار دادن جملات ما شاید!

ژوزه مورینیو

سبک منچستریونایتد هیچ ارتباطی به مورینیو نداشت. این مشکلی نیست، شاید تیمی خواهان تغییر در سبک بازی خود است اما پس انتخاب فن خال چه بود؟ سبک فن خال و مورینیو هیچ ارتباطی با هم نداشت. مهره هایی که منچستریونایتد با فن خال جذب کرده بود هیچ ارتباطی به سبک مورینیو نداشت. فاجعه اینجا رخ داد. مهره هایی که به درد سیستم مورینیو نمی خوردند بسیار زیاد بودند و آقای خاص باید بیش از نیمی از بازیکنانش را به درهای خروجی رهنمون می کرد. در خصوص برخی بازیکنان این مورد انجام شد. بازیکنانی جذب شدند، انتقال زلاتان، اریک بایی، هنریک مخیتاریان و پل پوگبای رکورد شکن. اسامی بزرگ در اولدترافورد زیاد شد. همه در انتظار یک منچستریونایتد بی نظیر بودند. رونی، پوگبا، دخیا، مخیتاریان، مارسیال، رشفورد جوان و بسیاری دیگر. اما داشته های آقای خاص، چیزهایی نبودند که می خواست. باشگاه هزینه های هنگفتی برای بایی، مخیتاریان و پوگبا پرداخت کرده بود. سه بازیکنی که در طول فصل بارها مصدوم شدند. همچنین آقای اسطوره، زلاتان ابراهیموویچ. اما آیا این خریدها کافی بود؟ خریدهای به قول گفتنی بترکون؟ خیر. خریدها با سیاست نقل و انتقالاتی اد وودوارد انجام شده بود. صرفاً جهت تبلیغات، کسب درآمد، راضی نگه داشتن خاندان گلیزر. همین. تصمیم فوتبالی به نظر نمی رسید پشت آنها باشد. تیم از رسیدن به لیگ قهرمانان باز مانده بود و این یعنی افت مالی. افزایش درامدی در کار نبود و فقط بدهی بیشتر می شد. جذب پوگبا و زلاتان، در کنار حضور مورینیو، بمبی بود که اد وودوارد برای نگه داشتن رضایت گلیزرها به آن نیاز داشت. همین! موفقیت تیم اهمیت زیادی نداشت، مهم رضایت گلیزرها بود.

فصل اول با مورینیو خوب پیش نرفت و لیگ اروپا شغل آقای خاص را برایش حفظ کرد. فصل دوم شد. اسامی زیادی مطرح شد و در پایان روملو لوکاکو، ویکتور لیندلوف، نمانیا ماتیچ با قیمتی گزاف جذب شدند. رونی هم رفت. کاپیتان اصلی باشگاه به اورتون رفت. تصمیمی که شاید تحت نظر آقای خاص گرفته شد نه اد وودوارد! باز هم مشخص نیست. البته که خود رونی نیز از نیمکت نشینی ناراضی بود.

مورینیو در فصل دومش موفق شد بهترین رتبه دوران بعد از سرالکس فرگوسن را کسب کند. جرقه هایی زده شده بود. آقای خاص مثل سایر مربیان نبود که در سکوت به کارش ادامه دهد. اهداف نقل و انتقالاتی خاصی داشت. معتقد بود اگر به پروسه اش ایمان داشته باشند، منچستریونایتد را دوباره قهرمان لیگ می کند. پیشرفت تیمش روی کاغذ واضح بود اما فوتبالی که تیمش بازی می کرد، مورد علاقه هواداران نبود. فشار روی او زیاد شد، مورینیو به مدیریت تاخت! بارها مدیریت را با زبان بی زبانی مورد حمله قرار دارد. درست می گفت؟ بله!

او بعد از ۲ سال حضور در منچستریونایتد، مشکلات تیمش را می دانست. دفاع می خواست. جذب نشد. مشخص بود که به فول بک های بهتری نیاز دارد. جذب نشد. اد وودوارد او را همراهی نکرد. شاید توان مالی اجازه نداد. توان مالی بود، اما در فصول قبل تیم های زیادی به گونه ای می توان گفت منچستریونایتد را در نقل و انتقالات تیغ زده بودند. وودوارد دیر فهمیده بود و دیگر حاضر نشد برای مورینیو بازیکن جذب کند. فرد رودریگز، دیگو دالو و لی گرنت جذب شدند. اما مشخص بود که مدیریت توان جذب بازیکنان مد نظر آقای خاص را ندارد. جرقه ها تبدیل به توده های آتش شده بودند. مورینیو در فصل دومش قراردادش با باشگاه تمدید کرد و این یعنی حمایت کامل باشگاه از او! اما حمایتی صورت گرفت؟ اصلا مشخص نبود وودوارد چه می کند. تمدید قرارداد و بعد عدم همراهی؟ پس چرا قرارداد مورینیو تمدید شد. در این میان بازیکنانی مثل پل پوگبا و آنتونی مارسیال نیز از شرایط ناراضی بودند.

اتفاق افتاد، چیزی که نباید! مدیریت غلط اد وودوارد که ۵ سال پیش با اخراج مویس شروع شده بود، با اخراج مورینیو مورد تأیید قرار گرفت. آقای خاص که پشتیبانی مدیریت را نداشت، دیگر قادر به جدال با بازیکنان نبود! کسی را نداشت. قدرتی در دستان مرد پرتغالی نبود، همه چیز گردن آقای خاص افتاده بود، مدیریت دنبال گریز بود، باز هم همان روش قدیمی، انداختن تمام مشکلات روی دوش سرمربی! این ضعف مدیریت منچستریونایتد بود. وودوارد پشت آقای خاص را خالی کرد و حکم اخراجش را کف دستش گذاشت.

در اقدامی سرمربی جدید و موقت باشگاه، اوله گونار سولسشر شد. بازیکن و اسطوره باشگاه. او آمد و در ابتدا با تیم مورینیو خوب نتیجه گرفت. پاری سن ژرمن را در لیگ قهرمانان کنار زد. همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه باز هم وودوارد زیر حرفش زد. ارائه پیشنهاد تمدید قرارداد ۳ ساله به سولسشر!

قرار چیزی دیگر بود، انتخاب سولسشر موقتی بود تا باشگاه سرمربی جدیدی پیدا کند. اگر سران باشگاه از عملکرد سولسشر راضی بودند، می توانستند تا پایان فصل صبر کنند. به صورت جامع عملکرد او را ارزیابی کنند و سپس تصمیم بگیرند.

باز هم تصمیم غلط اد وودوارد، تصمیمی جو زده و نامشخص! اد وودوارد شاید خیلی زود متوجه اشتباهش شود. اشتباهی که شاید باعث شود بعدها پوندهای زیادی جهت فسخ قرارداد به سولسشر داده شود. دقیقا مثل سرمربیان قبلی!

اد وودوارد این کاره نیست

مدیریتِ ضعیف، مدیریتِ نابلد، عامل اصلی وضعیت منچستریونایتد است. حال صحبت از این است که سولسشر می خواهد تغییراتی در تیم ایجاد کند. نقل و انتقالات! منچستریونایتد احتمالا در فصل بعد لیگ قهرمانان حضور نخواهد داشت و این هم در بعد مالی ضرر می زند هم به لحاظ جذب بازیکن باشگاه را با مشکل رو به رو می سازد. در چنین شرایطی کیفیت بازیکنان جذب شده توسط باشگاه کاهش می یابد، این در حالی است که قیمت های گزافی روی بازیکنان معمولی گذاشته می شود. پس نباید انتظار داشت تغییرات عمده ای در منچستریونایتد با اد وودوارد صورت بپذیرد.

مشکل دیگر منچستریونایتد حقوق و تمدید قرارداد برخی بازیکن ها است. دستمزد ۳۵۰ هزار پوندی الکسیس سانچز بسیار مشکل ساز شده است. داوید دخیا رقم های نجومی می خواهد و باشگاه نمی خواهد زیر بار برود، شاید باج ندادن به بازیکنی خاص، کار درستی باشد! باید دید وودوارد در این پروسه چگونه عمل می کند. آیا می تواند یکی از مشکلات را رفع کند یا باز هم برابر بازیکن و مدیر برنامه ای مشهور کم می آورد.

همچنین قرارداد آندر هررا به حالت تعلیق در آمده است و به نظر او راهی تیم دیگری می شود. خوان ماتا نیز گزینه دیگری است که شیاطین در تمدید آن ناتوان بوده اند. اما چه کسانی با منچستریونایتد تمدید کردند؟ فیل جونز، اشلی یانگ، کریس اسمالینگ،‌ آنتونی مارسیال و لوک شاو. بدون شک ۳ نام اول،‌ از مهمترین نواقص منچستری ها به شمار می روند. ۳ بازیکنی که شاید عدم حضور آنها در یونایتد بارقه های امید برای بازگشت این باشگاه را زنده کند.

به نظر در بعد مالی هم وضعیت خوب نیست! عدم تمدید قراردادها مهر تاییدی بر این موضوع است، ضمن اینکه بدهی های سرسام آوری در انتظار یونایتد است. این موضوعات در کنار عدم موفقیت در زمین مسابقه باعث می شود تا نام بزرگی مثل منچستریونایتد هم دچار مشکلات مالی شود. نه امروز و فردا،‌ ولی پس فردا، شاید!

اما هنوز منچستریونایتد شانس دارد. سیاست اد وودوارد سرکوب سرمربیان بوده است. اخراج سرمربیان بزرگی که از دید بسیاری از هواداران آنها مشکل تیم هستند ولی اینگونه نیست. اگر هم مشکل از مربی بوده است، انتخاب های غلط اد وودوارد تمام این ماجرا ها را به وجود آورده است. پس همه چیز به وودوارد باز می گردد.

از حق نگذریم، رشد مالی منچستریونایتد حاصل کار وودوارد بوده است اما رشد مالی ای که باعث نشود نتایج باشگاه در زمین مسابقه تغییر کند، به درد چندانی نمی خورد و صرفا موضوعی است باب دل مالکان. هنوز دیر نشده است. اد وودوارد نباید از باشگاه برود چون بانکدار و یک مسئول مالی بی نظیر است. منچستریونایتد به یک مدیر ورزشی نیاز دارد. مدیر ورزشی که مسئولیت تام داشته باشد. مدیری که با سرمربی باشگاه رابطه خوبی داشته باشد و آنها در اهداف هم گام بردارند. حضور یک مدیر ورزشی کاربلد می تواند پروسه بازگشت را برای منچستریونایتد استارت بزند.

در حالی که ادوین فن درسار در راس کادر مدیریتی آژاکس می درخشد، دیگر تیم او خالی از لطف داشتن وی است! یک مدیر ورزشی کاربلد، منچستریونایتد را به شکوه بازخواهد گرداند. چیزی که خود وودوارد هم به نظر به آن رسیده است!

منبع: طرفداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۳۲۵۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیکبخت:استقلال یک مدیر ورزشی می‌خواهد که باشگاه را خوب مدیریت کند/تماشاگران بی فرهنگ در ورزشگاه‌ها باید شناسایی شوند

علیرضا نیکبخت واحدی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره رقابت استقلال و پرسپولیس برای کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر اظهار کرد: فاصله یک امتیازی میان استقلال و پرسپولیس باعث افزایش جذابیت دیدار‌های این دو تیم در هفته‌های پایانی شده است. بازی‌های با کیفیتی از دو تیم می‌بینیم و فرقی بین تیم‌های پایین یا بالای جدول نیست. همه رقبا با حداکثر انگیزه برابر استقلال و پرسپولیس قرار می‌گیرند. امیدوارم داوران در هفته‌های پایانی دقت بیشتری داشته باشند تا هیچ تیمی متضرر نشود و امیدوارم از فصل آینده بازی‌ها با سیستم کمک داور ویدئویی VAR برگزار شود تا کیفیت داوری‌ها افزایش یابد.

ملی‌پوش سابق فوتبال ایران در مورد افزایش تنش‌ها در میان تماشاگران تیم‌ها و آسیب‌های جسمانی و روحی وارد شده به تمامی تیم‌ها تصریح کرد: اگر قرار بر این است که حرفه‌ای برخورد کنیم باید در تمامی موارد به این شکل رفتار کنیم. حرفه‌ای بودن که فقط شامل پول و مسائل مالی نیست. باید از بُعد فرهنگی موضوع تماشاگران حل شود. نمی‌توان اجازه داد تا شاهد توهین و پرتاب اشیای تماشاگران دو تیم به سوی همدیگر باشیم. مردم ایران با فرهنگ هستند ولی عده‌ای وجود دارند که برای شیطنت و مسائل غیرفوتبالی به ورزشگاه می‌آیند و چنین افرادی باید شناسایی شوند تا با محرومیت آنها فضای ورزشگاه‌ها سالم شود. مثل تماشاگران لیزراندازی به یک اپیدمی در ورزشگاه‌های مختلف تبدیل شده یا پیرمردی که تماشاگر سپاهان بود و الفاظ نادرستی به کار برد که منجر به محرومیت ۱۰ ساله‌اش از حضور در ورزشگاه‌ها شد.

وی خاطرنشان کرد: فرهنگ سازی باید در خصوص تماشاگران آقا و خانم فوتبال ما اجرایی و بدون نگاه جنسیتی شود. حضور خانم‌ها در ورزشگاه‌ها اتفاق جدیدی است و بانوانی که به ورزشگاه‌ها می‌آیند تحت تأثیر جو ورزشگاه قرار می‌گیرند. خانم‌های تماشاگر فوتبال ما آن قدر با شخصیت هستند که نخواهند از الفاظ زشت و نامناسب استفاده کنند و چنین الفاظی را بر زبان آورند. امیدواریم دیگر شهد اتفاقاتی از این دست نباشیم و حرمت‌ها در فوتبال ما حفظ شود، چون جایگاه خانم‌ها در کشور ما بسیار بالا است. 

نیکبخت واحدی در مورد برکناری مدیرعامل استقلال و تغییرات مدیریتی متعددی که در سال‌های اخیر در این باشگاه رخ داده است عنوان کرد: امیدوارم مدیرعاملی برای استقلال منصوب شود که بتواند به بهترین شکل مدیریت باشگاه را پیش ببرد. هلدینگ خلیج فارس که مالک جدید باشگاه استقلال است یا ۶ بانکی که مالکیت باشگاه پرسپولیس را بر عهده گرفته، برای رفع مشکلات مالی و مدیریتی این دو باشگاه آمده‌اند.امیدوارم آنها مدیرانی را منصوب کنند که مدیریت ورزشی خوانده‌اند نه اینکه مدیر تجاری باشند و به فکر درآمدزایی باشند. امیدوارم فصل آینده فصلی باشد که به سمت حرفه‌ای شدن پیش برویم. ما مدیران ورزشی داریم که می‌توانند به باشگاه استقلال کمک کنند. خیلی از مدیران می توانند به فوتبال کشور کمک کنند مثل محمد دادکان که با ایده‌های خوب خود باعث شدند تا استقلال و پرسپولیس صاحب ساختمان شوند.  

انتهای پیام/